Twee keer goud en twee keer brons bij Junior World Cup

Op de eerste dag reden de schaatsers de 1000m, 3000m en Team Pursuit. Meike miste op de 1000m nét het podium op 0,27 seconden. “De race was slordig”, vertelt ze. “Op donderdag stonden we pas voor het eerst op het ijs. Ik moest daarom nog wennen aan zowel het ijs als de hoogte. Bij de start kwam ik niet lekker op gang, maar daarna ging het nog best oké. Ondanks dat ben ik niet tevreden met mijn race.”

Op de 3000m reed Freek zich naar het podium, ondanks dat de race niet volgens plan verliep. “Ik had moeite met het ijs”, vertelt hij. “Daarnaast had ik een tijd in mijn hoofd, maar die werd al voor mijn rit gereden door schaatsers van wie ik het niet had verwacht. Daarom moest ik tijdens het inrijden besluiten om op nog een harder schema te gaan vertrekken. Ik reed een goede tijd, maar ik wist niet of het genoeg was voor een podium. Uiteindelijk waren er maar twee sneller dan ik.”

Op de Team Pursuit stonden beide teams op het podium. De vrouwen, met TalentNED’ers Meike Veen en Rosalie van Vliet werden zelfs eerste. “Wij waren het eerste team wat in actie kwam”, vertelt Meike. “Daarom wist niemand wat voor rondjes je moest rijden voor de top drie. Maar uiteindelijk kwam niemand aan onze tijd.”

De mannen eindigden op de derde plaats, dus kreeg Freek weer een bronzen plak om zijn schouders. “Na de 3000 meter was ik gesloopt en dat kon ik ook merken tijdens de Team Pursuit. Helaas ging de rit minder hard dan we hadden gehoopt. We hadden harder moeten beginnen. Het ging wel goed qua duwen en de samenwerking tussen ons drieën was goed.”

Dag twee stond in het teken van de 500m, 1500m en Mass Start. Op de 500m werd Meike zevende met een tijd net boven de 40 seconden. “Met de tijd was ik super blij”, vertelt ze. Mijn opening was voor mijn doen prima, maar het rondje had wel harder gekund. Echter vond ik het wel jammer dat het maar een zevende plek opleverde.”

Meike won vervolgens de 1500m. “Ik had best wel last van zware benen, dus ik wist niet wat ik moest verwachten”, vertelt ze. “Ik ging van start met de gedachte: ‘Ik moet niet te bang zijn, want kapot ga je toch wel’. Op een gegeven moment moest ik twee binnenbochten vol doortrappen, maar voordat ik de bocht indook gleed mijn schaats weg en viel ik bijna. Gelukkig kon ik me goed herpakken. Ik kon de bocht goed uit versnellen, waardoor ik een mooie kruising achter mijn tegenstander kreeg, die voor mij de tegenwind brak. Maar dat ik, ondanks deze forse misser, alsnog de afstand wist te winnen met bijna een seconde had ik niet verwacht.”

Freek finishte op zijn 1500m als veertiende en was daar niet over te spreken. “Het was echt ondermaats”, vertelt hij. “Vanaf moment één voelde ik dat ik de snelheid niet had. Tijdens de rit voelde ik al dat die niet zo lekker ging en daardoor werd het best wel werken en sleuren. Het was echt geen goede rit.”

Het weekend werd afgesloten met de Mass Start, met twee halve finales en een finale. Rosalie en Freek haalden allebei de finale. Rosalie werd uiteindelijk vijftiende. Freek haalde de finish niet, terwijl hij wel goed begon. “Ik zat er heel goed bij en ik had meer energie dan verwacht. Richting de bel rij ik de bocht in en ik voel ineens binnendoor een Koreaan doorschuiven, waar geen ruimte was. Daardoor ging hijzelf onderuit en nam hij mij mee. Gelukkig ben ik oké en heb ik geen verwondingen opgelopen, maar ik baal gewoon als een stekker. Voor mijn gevoel had er een goede klassering ingezeten, misschien zelfs wel een medaille.”

Volgend weekend rijden Freek, Rosalie en Meike de 2e Junior World Cup in Collalbo.