Schaatsen

VAN GROVE STENEN DIAMANTEN MAKEN

Stefano Donagrandi, met zijn vrouw en zoontje woonachtig in Zuiderwoude, is inmiddels ruim tien jaar actief als schaatscoach, eerst in Italië als onderdeel van de coachingsstaf van de Italiaanse schaatsploeg en later in Nederland bij Team Corendon. Meer recent was hij hoofdcoach van RTC Midden, wat later werd omgedoopt tot KTT Midden-Oost. Daar werkte hij onder andere met Beau Snellink, Stijn van de Bunt, Stein de Wit en Rosalie van Vliet, die later hun weg vervolgden naar TalentNED. De voormalig shorttracker en langebaan schaatser uit Bormio, had een mooie schaatscarrière met als hoogtepunt het Olympisch goud op de ploegenachtervolging in 2006 in Turijn samen met Enrico Fabris, Matteo Anesi en Ippolito Sanfratello.

“Ik combineerde het shorttracken met het langebaan schaatsen. Tot mijn 18e jaar moest je in Italië beide disciplines doen. Dat vind ik een goede zaak. Toch was het shorttracken niet echt voor mij weggelegd. Ik was te lang en te dun. Ik hoefde maar een tikje te krijgen en dan vloog ik alweer van de baan. Het langebaan schaatsen vond ik leuker, dat paste beter bij mij. Ik vond het prettig dat het eindresultaat alleen van mezelf afhankelijk was en niet van anderen zoals in het shorttracken.”

Stefano heeft een passie voor de schaatstechniek. Hij leerde dit zichzelf aan. “Ik had niet een trainer die heel veel investeerde in techniek. Veel heb ik in Nederland geleerd, met name van Gerard [Kemkers]. Ik leerde dat het met name gaat om efficiëntie in het schaatsen. Je kunt nog zo’n grote motor hebben, maar je moet dat vermogen wel kwijt kunnen op het ijs.”

Aan het einde van zijn schaatscarrière werd Stefano geteisterd door een slepende rugblessure. “In het Olympische jaar (2006) knapte er iets van mijn discus in mijn rug. Ik kon nog geen 3 minuten wandelen. Na een lange revalidatie kon ik me nog net op tijd plaatsen voor de Spelen van Turijn.”

Stefano vervolgt: “Waar ik in Salt Lake City moeite had om met de spanning en de verwachtingen om te gaan, was ik er in Turijn ook mentaal echt klaar voor. Ik had geleerd om me te focussen op de zaken die er toe doen. Net als op technisch vlak, verwacht ik ook op mentaal vlak de sporters van TalentNED te kunnen gaan helpen.”

Het droomscenario kwam uit. Na in de kwartfinale Amerika uitgeschakeld te hebben, moesten de Nederlanders er in de halve finale aan geloven. “Nederland startte heel hard, wat mij betreft té hard. Wij hadden ons 8 jaar voorbereid, hadden veel getraind op de ploegenachtervolging. Hoewel ik niet veel in de Olympische wedstrijden heb kunnen rijden door een liesblessure, voelde ik me ontzettend trots op het behaalde eindresultaat nadat we Canada in de finale hadden verslagen. Goud!”

Stefano reed na de Olympische Spelen nog het WK Allround in Calgary (met een Italiaans record op 1500m!) en een jaar later het EK Allround in Collabo. “Daar viel ik op de 500m. Mijn schouder was uit de kom en ik scheurde een spiertje in mijn been. Doordat mijn lichaam tot rust kwam tijdens mijn herstel, kwamen er heel veel pijntjes los. Het was genoeg geweest.”

Stefano haalde zijn trainersdiploma en werd coach bij de Italiaanse nationale ploeg en werkte daar met Maurizio Marchetto, Gianni Romme en Giorgio Baroni. Later maakte hij de overstap naar Corendon. “Mijn vrouw is Nederlands en we kregen een kind. Dat was een goed moment om naar Nederland te komen, waar ik ook meer mogelijkheden had als coach. Ik werd assistent van Peter Kolder bij Corendon. Later, toen ik niet meer zo’n 200 dagen van huis wilde zijn, heb ik gesolliciteerd bij RTC Midden, wat later KTT Midden/Oost werd.”

“Mijn plek is veel meer bij de talenten dan bij de topschaatsers. Ik heb gemerkt dat ik het leuker vind om van grove stenen diamanten te maken, dan om sporters die al diamanten zijn alleen een beetje op te poetsen. Ik vind het belangrijk dat sporters zelf keuzes leren te maken. Ik wil de rijders niet vasthouden, maar ze juist door laten stromen. Mijn doel is dat ze zonder mij kunnen. Ze moeten zelf beslissingen leren maken.”

Het door laten stromen van talentvolle schaatsers is het doel van TalentNED. “Ik vind het mooi dat schaatsers bij TalentNED echt de kans krijgen om te groeien, zowel op fysiek als op mentaal vlak. Daarmee biedt TalentNED een goede tussenstap. De schaatsers van TalentNED hebben goed gepresteerd de afgelopen jaren. Ik hoop dat we die prestaties kunnen evenaren. Ook de doorstroom naar de topteams is indrukwekkend. Het wordt wel moeilijk voor iedereen om een plek bij een topteam te bemachtigen, maar we gaan er voor!”

PASSIE VOOR HET SCHAATSEN

Mijn passie voor schaatsen begon toen ik 12 jaar oud was, op de Atje Keulen Deelstra ijsbaan in Irnsum. Dat jaar was er natuurijs en de basisscholen in het dorp organiseerden een kortebaanwedstrijd. In de finale verloor ik nipt van een jongen die op schaatsen zat. Dat kon natuurlijk niet! De winter daarna ging ik wekelijks naar Thialf om te schaatsen. Destijds nog met het idee om ooit de Elfstedentocht te kunnen rijden als die gehouden zou worden. Al snel werd ik fanatieker en begon ik vaker te trainen. Als C1-junior werd ik opgenomen in de baanselectie van het Gewest Fryslân, waar ik vier seizoenen heb geschaatst.

Als A-junior besloot ik me aan te sluiten bij de Schaatsacademie in Groningen, dat later onderdeel werd van i-Skate. Hier heb ik nog twee jaar mijn eigen sportieve doelen nagejaagd, waarna ik in 2012 besloot een stapje terug te doen. Dat was ook het moment waarop mijn carrière als schaatstrainer begon. Eerst een jaar bij verschillende verenigingen, maar al snel kreeg ik ook de kans om bij i-Skate aan de slag te gaan. In die jaren combineerde ik mijn opleiding Communicatie aan de Hanzehogeschool met het geven van trainingen en het coachen van wedstrijden.

Bij i-Skate had ik het geluk om veel ervaren trainers om me heen te hebben die me de fijne kneepjes van het vak hebben bijgebracht. In 2015 heb ik een jaar als trainer in China gewerkt, waarna ik tot 2018 actief was bij i-Skate. In die periode heb ik ook mijn trainersdiploma's (ST4) behaald.

Begin 2018 rondde ik mijn hbo-opleiding af en koos ik ervoor om wat afstand te nemen van het schaatsen. Ik ben toen als accountmanager in de arbeidsbemiddeling gaan werken. Na twee jaar begon het schaatsen toch weer te kriebelen. Via een oud-ploeggenoot ben ik bij Schaatsteam Speelman aan de slag gegaan als trainer, zodat ik toch betrokken kon blijven bij de sport. Dit wel naast mijn baan als Accountmanager bij een softwarebedrijf. De afgelopen vijf jaar heb ik mezelf vaak afgevraagd of ik gelukkig ben achter een computer in een kantoor. Eigenlijk weet ik al lang dat ik het liefst schaatstrainer wil zijn. Daarom ben ik ook zo blij met mijn stap naar TalentNED.